De PVV diende een motie van afkeuring in tegen wethouder Anker vanwege zijn exorbitante vergoeding van maar liefst € 43.000,--. Ook riep de PVV wethouders die niet in Almere willen wonen op zuinig te zijn en met de trein te reizen. Het kan niet anders of deze wethouders hebben het idee boven de burgers te staan.

Tezamen kosten ze de Almeerse burgers in 2 jaar ca. € 150.000,-- van hun zuurverdiende centen. Dat is een motie van afkeuring waard. Maar zoals altijd was de raad in meerderheid een andere mening toegedaan. Ze vinden het best dat er belastinggeld betaald wordt om wethouders achterin grote limousines met chauffeur van en naar huis te rijden. Krijgen ze zelf wat minder kritiek als ze weer op kosten van de burger staan te borrelen. Zo kennen we die Almeerse kliek weer.

Lees hier de bijdrage aan het debat over de motie van afkeuring van wethouder Anker

Voorzitter,

Almere heeft geen goede ervaringen met wethouders van buiten. Of iemand bijzondere kwaliteiten heeft is altijd een subjectieve beoordeling die vaak pas jaren later gemaakt kan worden. Wat wel direct duidelijk is, is hoeveel het kost om wethouders die niet in onze stad willen wonen kosten van en naar het werk te krijgen. Als de PVV in de raad zit tenminste. 

Voorzitter, over regels is veel te zeggen. Ik wil hier vanavond niet de discussie voeren of wethouder Anker nu wel of niet 43.000 euro aan reiskosten vergoed mag krijgen. Dat is ook niet waarom de PVV een motie van afkeuring tegen de wethouder indient. Regels geven de grens aan van wat wel en niet mag. Als het vergoeden van dit soort bedragen aan reiskosten voor woon-werkverkeer binnen de regels is, dan moeten die regels worden aangepast. Maar als dit soort buitenissige vergoedingen mogelijk zijn binnen de regels dan betekent dat nog niet dat die grens noodzakelijk moet worden opgezocht.

In tijden waarin een recordaantal Almeerders zonder werk zit, waarin ondernemers moeite hebben het hoofd boven water te houden en waarin ook vele collega’s van de wethouder hun werk kwijt dreigen te raken; in zulke tijden is het volstrekt ongepast om de grens van wat mag op te zoeken als het resultaat daarvan is dat de gemeenschap voor twee jaartjes wethouder Anker bijkans een ton aan kosten voor woon werkverkeer moet ophoesten. Voorzitter in dat geval dient de wethouder, die inclusief onkostenvergoedingen ruim € 100.000,-- verdient, terughoudend te zijn. De wethouder had de mogelijkheid met de trein te reizen. 

De PVV is niet het minst onder de indruk van het argument dat de wethouder achterin de auto kan werken. Dat kan hij immers in de trein ook. De wethouder heeft daar niet voor gekozen en daarmee voor grote verontwaardiging gezorgd. De wethouder is daarmee toegetreden tot het almaar uitdijende contingent elitebestuurders dat de kloof tussen burger en overheid vergroot.

Ook het feit dat we van wethouder Anker nadat zijn exorbitante vergoeding aan het licht is gekomen nog niet hebben gehoord toont wat de PVV betreft aan dat de wethouder een krachtig signaal nodig heeft om hem te doen inzien dat zijn vergoeding voor woon-werkverkeer wellicht legaal maar niet normaal is. Vz. deze motie waarin het handelen van de wethouder wordt afgekeurd is dat krachtige signaal. Een krachtig signaal waarmee we tegen wethouder Anker zeggen: Doe es effe normaal!

Voorzitter, ik wil besluiten met een citaat uit het verkiezingsprogramma van de CU. 

“Het evangelie houdt ons mensen een soms pijnlijk eerlijke spiegel voor en vertelt dat we misschien nog wel minder deugen dan we zelf denken. En dat het roer dus – inderdaad - om moet”. 

Voorzitter, ik kan slechts concluderen dat wethouder Anker het afgelopen jaar niet in de spiegel heeft gekeken.